Η δοκιμή αυτού που φαίνεται να ήταν μια μικρογραφία βόμβας υδρογόνου από το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει αυξήσει περαιτέρω τις εντάσεις μεταξύ της Πιονγκγιάνγκ και της διεθνούς κοινότητας. Οι αμερικανικές, ρωσικές και κινεζικές κυβερνήσεις δημοσίευσαν όλες δηλώσεις που καταδικάζουν την εξέλιξη, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ έγραψε στο Twitter ότι «οι συζητήσεις κατευνασμού» έχουν αποτύχει.
Η πυρηνική δοκιμή, που εκτιμάται ότι ήταν περίπου 10 φορές ισχυρότερη από τις προηγούμενες εκρήξεις, προκάλεσε σεισμό μεγέθους 6,3. Ο σεισμός οδήγησε τους ειδικούς να πιστέψουν στους ισχυρισμούς της Πιονγκγιάνγκ ότι έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στις πυρηνικές δυνατότητες, αν και εξακολουθούν να γίνονται εκτιμήσεις για να διαπιστωθεί αν η συσκευή ήταν βόμβα με υδρογόνο ή ισχυρό ατομικό όπλο.
Ο σεισμός ήταν πιο έντονος από εκείνους που δημιούργησαν οι πέντε προηγούμενες δοκιμές του καθεστώτος. Η κοινοβουλευτική επιτροπή άμυνας της Νοτίου Κορέας εκτιμά ότι η συσκευή είχε απόδοση έως 100 κιλοτόνων.
Η Νότια Κορέα καταδίκασε τη δοκιμή και έθεσε σε λειτουργία την ομάδα πυρηνικής κρίσης, ενώ η Ιαπωνία και η Κίνα δήλωσαν ότι παρακολουθούν τα επίπεδα ακτινοβολίας.
Η άρνηση της Βόρειας Κορέας να περιορίσει τα πυραυλικά και πυρηνικά της προγράμματα παρά τη διεθνή καταδίκη έχει προκαλέσει αμηχανία στην Κίνα, τον σημαντικότερο διεθνή συνομιλητή της Πιονγκγιάνγκ, και άφησε τις ΗΠΑ με περιορισμένο αριθμό δυσάρεστων επιλογών για να περιορίσει ένα στρατιωτικό πρόγραμμα που θεωρεί σήμερα ως άμεση απειλή για συμμάχους συνθηκών και της αμερικανικής επικράτειας.
Στη σύντομη δήλωσή του στον Λευκό Οίκο, ο Τζέιμς Μάτις, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, είπε ότι οι δεσμεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους Ιαπωνία και Νότια Κορέα είναι ακλόνητες. «Οποιαδήποτε απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τα εδάφη της, συμπεριλαμβανομένου του Γκουάμ ή των συμμάχων μας, θα αντιμετωπιστεί με μια μαζική στρατιωτική αντίδραση – μια απάντηση τόσο αποτελεσματική όσο και συντριπτική», δήλωσε στους δημοσιογράφους. Οι ΗΠΑ, πρόσθεσε, δεν έψαχναν για τη συνολική εξαφάνιση της Βόρειας Κορέας ακόμα κι αν είχε πολλές επιλογές για να το πράξει.
Ουσιαστικά, η Βόρεια Κορέα δημιουργεί ένα σχεδόν αδιάλυτο πρόβλημα στον υπόλοιπο κόσμο. Η διαπραγμάτευση με έναν δικτάτορα που έχει πρόσβαση σε πυρηνικά όπλα και διαθέτει σχέδια για επίθεση στη Δύση είναι σχεδόν αδύνατη. Εξίσου, ωστόσο, καμία στρατιωτική πρωτοβουλία δεν θα μπορούσε να φέρει ρεαλιστικά την ειρήνη χωρίς μεγάλη καταστροφή πρώτα. Αυτό ήταν το δίλημμα για περισσότερο από μια δεκαετία, αφού το συμφωνημένο πλαίσιο μεταξύ της Βόρειας Κορέας και των ΗΠΑ – σύμφωνα με το οποίο το πυρηνικό πρόγραμμα της πρώτης θα έπρεπε να υποβιβαστεί ριζικά με αντάλλαγμα την αργή εξομάλυνση των σχέσεων – κατέρρευσε τελικά το 2003.
Από τότε, οι στρατηγικοί στόχοι των βορειοκορεατών ήταν σε γενικές γραμμές συνεπείς: αφενός, να δημιουργήσουν ένα αρκετά εξελιγμένο οπλοστάσιο όπλων, για το οποίο η διεθνής κοινότητα δε θα μπορεί να προβεί σε στρατιωτική δράση χωρίς να διακινδυνεύσει μια σχεδόν καθοριστική καταστροφή στην περιοχή, και αφετέρου, να πείσουν τη Δύση (αλλά τελικά τις ΗΠΑ) ότι η Πιονγκγιάνγκ έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει πρώτη.
Οι περισσότεροι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι αυτές οι πολιτικές οδηγούνται από την πεποίθηση ότι μόνο μια τέτοια τακτική ισχυρών θα δημιουργήσει τελικά ένα κλίμα στο οποίο η διεθνής κοινότητα θα δεχτεί ότι πρέπει να διαπραγματευτεί με τη Βόρεια Κορέα για το ζήτημα των κυρώσεων που – εν μέρει λόγω της δαπάνης των πόρων της Πιονγκγιάνγκ για τον στρατό της – συνεχίζουν να κάνουν την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα αδύνατη.
Αυτό που έχει αλλάξει κατά το παρελθόν έτος είναι ότι η ταχεία τελειοποίηση των πυραυλικών και πυρηνικών προγραμμάτων της Βόρειας Κορέας συνέπεσε με την εκλογή στην αμερικανική προεδρία της πιο απρόβλεπτης προσωπικότητας που βρέθηκε ποτέ στο αξίωμα. Με κάθε εβδομάδα που περνά η στάση του προς την Πιονγκγιάνγκ φαίνεται να μετατοπίζεται. Είχαμε την απειλή να φέρει «φωτιά και μανία” στο κράτος παρία του Κιμ Γιονγκ Ουν. Στη συνέχεια, πριν από 10 ημέρες, ο κ. Τραμπ σημείωσε ότι οι βορειοκορεάτες αρχίζουν να σέβονται την Αμερική. Τώρα λέει ότι ο κατευνασμός είναι αναποτελεσματικός.
Μια τέτοια απρόβλεπτη κατάσταση είναι επικίνδυνη για μια πληθώρα λόγων, ειδικά όταν εμπλέκονται πυρηνικές κεφαλές. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα προβληματικό όταν πρόκειται για ακανθώδεις παγκόσμιες υποθέσεις, διότι τότε είναι που γίνονται ζωτικής σημασίας οι σταθερές συμμαχίες. Και ενώ ο κόσμος μπορεί να είναι ενωμένος στην επιθυμία του να απομακρύνει τον κ. Κιμ από το χείλος του γκρεμού, η αυτοσχέδια προσέγγιση του κ. Τραμπ αφήνει τους πιθανούς συμμάχους να το ξανασκέφτονται.
Πιο εμφανώς, οι κινέζοι – τόσο συχνά αντικείμενο οι ίδιοι των εκρήξεων του κ. Τραμπ -πρέπει να αναρωτιούνται τι σκέφτεται πραγματικά ο άνθρωπος στον Λευκό Οίκο. Το τελευταίο πράγμα που θέλει η Κίνα είναι μια σύγκρουση που αφορά τον νότιο γείτονά τους, ο οποίος με τη σειρά του θεωρεί το Πεκίνο ως τον μοναδικό σύμμαχό του. Ως εκ τούτου, η φλογερή ρητορική που ο πρόεδρος Τραμπ τείνει να χρησιμοποιεί είναι δύσκολα κάτι που οι κινέζοι μπορούν να υποστηρίξουν.
Οι ΗΠΑ άρχισαν πρόσφατα να επιβάλλουν κυρώσεις στις κινεζικές εταιρείες που συνδέονται με το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων της Βόρειας Κορέας. Ωστόσο, μερικοί εμπειρογνώμονες αμφισβητούν ότι η Κίνα θα ασκήσει επαρκή πίεση στη Βόρεια Κορέα λόγω των ανησυχιών του Πεκίνου για την κατάρρευση του καθεστώτος στα σύνορά της.
Ομοίως, η Κίνα πρέπει να έχει εξαντληθεί από την ατελείωτη μικροπολιτική του κ. Κιμ. Αν και εξακολουθεί να ισχύει ότι ο πρόεδρος Σι Τσινπίνγκ έχει τις καλύτερες πιθανότητες να πείσει τον κ. Κιμ να ακολουθήσει διαφορετική πορεία (κυρίως μέσω της εμπορικής του πολιτικής), αισθάνεται όλο και περισσότερο ότι η απομόνωση της Βόρειας Κορέας οδήγησε τον κ. Κιμ στο παρανοϊκό συμπέρασμα ότι ακόμη και οι παλιοί του φίλοι στο Πεκίνο δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Αυτή είναι μια βαθιά ανησυχητική προοπτική.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, πρότεινε ότι δεν υπάρχει «εύκολη στρατιωτική λύση» στη βορειοκορεατική απειλή. Ο Στιβ Μπάνον, ο πρόσφατα απολυθείς επικεφαλής στρατηγικής του κ. Τραμπ, έφτασε ένα βήμα παρακάτω τον περασμένο μήνα, όταν είπε ότι δεν υπάρχει «καμία μη στρατιωτική λύση».
Ωστόσο, ο κ. Μπάνον βρίσκεται τώρα έξω από τον Λευκό Οίκο και – ενώ υπάρχουν πολλά λογικά κεφάλια μεταξύ της στρατιωτικής κορυφής της Αμερικής – ο άνθρωπος με το δάχτυλό του στο πυρηνικό κουμπί είναι αυτός που σύμφωνα με πληροφορίες ζήτησε από έναν εμπειρογνώμονα εξωτερικής πολιτικής γιατί, εφόσον η Αμερική κατέχει ατομικά όπλα, δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Ο πρόεδρος λέει ότι η συζήτηση δεν έγινε ποτέ – ένα άλλο παράδειγμα ψευδών ειδήσεων. Όποια και αν είναι η αλήθεια του ισχυρισμού, είναι δύσκολο να αποφευχθεί το συμπέρασμα ότι η προοπτική σύγκρουσης για τη Βόρεια Κορέα είναι ανησυχητικά πραγματική.