Μέχρι τα τέλη της περασμένης εβδομάδας παρέμενε άγνωστη η ημερομηνία επιστροφής της τρόικας. Τώρα, όμως, μετά το βίαιο πολιτικό «στραπατσάρισμα» του Γκίκα Χαρδούβελη από το Μέγαρο Μαξίμου, γεννάται ένα νέο ερώτημα: ποιος υπουργός Οικονομικών θα υποδεχθεί την τρόικα;
Ο ίδιος ο κ. Χαρδούβελης, ή ένας αντικαταστάτης που θα παραλάβει το όχημα εν κινήσει και λίγα μέτρα πριν από μια επικίνδυνη στροφή;
Με αφορμή τους όντως τραγελαφικούς χειρισμούς του υπουργείου Οικονομικών, σχετικά με την υπαγωγή ή μη του ΕΝΦΙΑ και άλλων μη ληξιπρόθεσμων φορολογικών υποχρεώσεων στη ρύθμιση για τις 100 δόσεις, η κυβέρνηση μοιάζει ξεχάσει ότι επίκειται μια κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και βυθίζεται επικίνδυνα στην εσωστρέφεια, με τον κ. Χαρδούβελη να δέχεται πυρά πανταχόθεν, χωρίς -και αυτό είναι, ίσως, το σπουδαιότερο- να έχει γίνει δήλωση στήριξής του από το Μαξίμου.
Ο υπουργός Οικονομικών ανέλαβε, με άτυπο ενημερωτικό σημείωμα που διένειμε το γραφείο του στους δημοσιογράφους, την πολιτική ευθύνη για το λάθος με την αρχική ρύθμιση των 100 δόσεων, σημειώνοντας, πάντως, ότι απλώς ενήργησε βάσει των εισηγήσεων που είχε δεχθεί. Έτσι, δέχθηκε να χρεωθεί, ως όφειλε άλλωστε εκ της θέσεώς του, τη «λαθάρα», για την οποία είχε μιλήσει νωρίτερα ο Α. Σαμαράς σε βουλευτή της ΝΔ.
Ταυτόχρονα, όμως, ο Πρωθυπουργός υπέγραφε μια αναμενόμενη από καιρό απόφαση κατανομής αρμοδιοτήτων στο υπουργείο Οικονομικών, με την οποία όλες οι αρμοδιότητες -πλην βεβαίως της ανάληψης νομοθετικών πρωτοβουλιών- του φορολογικού τομέα περνούσαν και τυπικά στον υφυπουργό, Γιώργο Μαυραγάνη.
Ορθώς από την πλευρά του Γκ. Χαρδούβελη, που συνυπέγραφε την απόφαση, τονίσθηκε ότι δεν άλλαξε κάτι στην κατανομή αρμοδιοτήτων, αφού ο κ. Μαυραγάνης εξαρχής, από την εποχή Στουρνάρα, είχε τις φορολογικού χαρακτήρα αρμοδιότητες και η υπογραφή της σχετικής απόφασης από τον Πρωθυπουργό είχε τυπικό χαρακτήρα.
Αυτή η ανακοίνωση Χαρδούβελη, όμως, δεν ήταν αρκετή για να ανακόψει ένα καταιγισμό δημοσιευμάτων και αναφορών στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα περί «κουρέματος» των αρμοδιοτήτων του υπουργού Οικονομικών από τον Πρωθυπουργό, ως συνέπεια της δυσαρέσκειας του Α. Σαμαρά για τους χειρισμούς με τον ΕΝΦΙΑ.
Μάλιστα, η εντύπωση που δόθηκε, ιδιαίτερα από τα δημοσιεύματα των κυριακάτικων εφημερίδων ήταν ότι το Μαξίμου όχι μόνο δεν επιδιώκει να σταματήσει αυτές τις απαξιωτικές, για τον υπουργό Οικονομικών, ερμηνείες και αιτιάσεις, αλλά μάλλον τις ενθαρρύνει, σε μια προσπάθεια να δώσει την εντύπωση ότι τιμωρείται ο υπεύθυνος για το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι δεν εκδόθηκε ανακοίνωση στήριξης του υπουργού Οικονομικών από την κυβερνητική εκπρόσωπο.
Το μεγάλο ερώτημα, που προς το παρόν δεν απαντάται από τον κ. Χαρδούβελη, είναι αν αυτές οι εξελίξεις θα τον οδηγήσουν στο, εν πολλοίς εύλογο, διάβημα της παραίτησης από τη θέση του. Αν δεν παραιτηθεί ο κ. Χαρδούβελης, ερωτούν πολλοί, με ποιο κύρος θα διαπραγματευθεί σε λίγες ημέρες με την τρόικα τα κρισιμότερα θέματα της οικονομικής πολιτικής; Ή μήπως οδηγούμαστε στην επανάληψη παλαιότερων τραγελαφικών καταστάσεων, όπου ο υπουργός Οικονομικών διαγκωνιζόταν με τους συμβούλους του Πρωθυπουργού μπροστά στους εκπροσώπους των δανειστών;
Γεγονός είναι, πάντως, ότι, πέραν της υπόθεσης με τον ΕΝΦΙΑ, Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών έχουν πολύ σοβαρότερες διαφορές, σε σχέση με τη στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο. Ο κ. Χαρδούβελης είχε εξαρχής διαφωνήσει -και από τα πράγματα δικαιώνεται- με την επιθετική στρατηγική «καθαρής» εξόδου που είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός.
Τα πρώτα, μάλιστα, σοβαρά κρούσματα έλλειψης εμπιστοσύνης του κ. Σαμαρά προς τον κ. Χαρδούβελη είχαν γίνει ορατά από το Σεπτέμβριο, όταν ο υπουργός Οικονομικών είχε μεταβεί στο Παρίσι για τη συνάντηση με την τρόικα συνοδευόμενος από δύο συμβούλους του Πρωθυπουργού. Το ίδιο είχε επαναληφθεί και κατά την επίσκεψη της τρόικας στην Αθήνα, τον περασμένο μήνα, με αποτέλεσμα να αντιδράσει ο κ. Χαρδούβελης δια της πολύωρης απουσίας του από το γραφείο του, που είχε δώσει αφορμή για σενάρια περί παραίτησης.
Σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα 24ωρα, αν όχι τις επόμενες ώρες, είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκαθαρίσει αν ο υπουργός Οικονομικών έχει την πλήρη στήριξη του Πρωθυπουργού, ή αν θα αντικατασταθεί. Γιατί είναι προφανές ότι διαπραγμάτευση με την τρόικα από ένα «στραπατσαρισμένο» υπουργό Οικονομικών δεν νοείται.