“Πλάνα ωραία της καταστροφής με φωτιές και σάρκες να τραφείς”, όπως λέει και ένας στίχος από ένα παλιό ελληνικό ροκ τραγούδι, κατέκλυσαν χθες το βράδυ στις οθόνες μας από το πάλαι ποτέ λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας στην άλλη πλευρά του ατλαντικού.
Κουρασμένοι πολίτες από τους καναπέδες όλου του κόσμου όπου έχουν εγκλωβιστεί λόγω της παγκόσμιας πανδημίας με το τηλεκοντρόλ στο χέρι παρατηρούσαν εξαγριωμένους Αμερικανούς να εισβάλλουν στο κοινοβούλιο της χώρας. Αλλο ένα μικρό κομμάτι μιας έντονης όσο και εξαντλητικής επικαιρότητας των τελευταίων μηνών γεμάτης από σύριγγες μέχρι επεισόδια σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ταυτόχρονα είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι ηγέτες όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν αλλά και άλλοι θα έτριβαν χθες το βράδυ τα χέρια τους και ένα μειδίαμα θα είχε γεμίσει το πρόσωπό τους καθώς θα απολάμβαναν το,πολλών ετών,ουίσκι τους στο καθιστικό των κυβερνητικών τους Μεγάρων.
Η δυτικού τύπου δημοκρατία φτάνει σε μία περίεργη καμπή.
Τι πραγματικά συμβαίνει; Είναι γεγονός πως τις τελευταίες δεκαετίες, αρχής γενομένης από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει αρχίσει αργά αλλά και βασανιστικά να τίθεται ένα ερώτημα για τη λειτουργία της δημοκρατίας που κάνεις όμως δεν τολμά να θέσει ευθέως και δημοσίως.
Το ερώτημα αυτό θα μπορούσε σχηματικά να τεθεί ως εξής: Πετάει ο γάιδαρος στη δημοκρατία;
Η αρχή έγινε με τις Γερμανικές γενικές (ομοσπονδιακές) εκλογές που διεξήχθησαν στις 6 Νοεμβρίου 1932. Ήταν οι δεύτερες γενικές εκλογές στις οποίες καλούνταν να προσέλθουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι, μετά το άκαρπο αποτέλεσμα των εκλογών της 31ης Ιουλίου του ίδιου έτους, όπου αν και το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα» του Αδόλφου Χίτλερ ήρθε πάλι πρώτο σε ψήφους, δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ήταν οι τελευταίες ελεύθερες εκλογές, πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, στις 30 Ιανουαρίου του 1933. Οι επόμενες ελεύθερες εκλογές ολόκληρης της Γερμανίας, θα διεξαχθούν τον Δεκέμβριο του 1990, ύστερα από την επανένωση των δύο Γερμανιών.
Έτσι ένας φασίστας φορώντας τη μάσκα του λαϊκιστή, υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια σε έναν τότε βασανισμένο λαό από την πείνα και τις κακουχίες οδήγησε την Ευρώπη στη μεγαλύτερη αιματοχυσία της ιστορίας της.Από τότε μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά μικρά ή μεγαλύτερα παραδείγματα λαϊκιστών οι οποίοι υποσχόμενοι σε μία ευρεία μάζα ψηφοφόρων ότι ο γάιδαρος πετάει καταλαμβάνουν την εξουσία σε μικρές και μεγαλύτερες χώρες μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες με απρόβλεπτες όμως εξελίξεις και συνέπειες.
Πρόσφατα είδαμε τέτοια παραδείγματα και στην Ευρωπαϊκή ήπειρο από την Αγγλία έως την Ισπανία αλλά ακόμα και στην χώρα μας σε μικρότερο βαθμό. Μικρές ή μεγαλύτερες “αυταπάτες” όπως το Brexit έχουν ταλαιπωρήσει τη γηραιά Ήπειρο την τελευταία δεκαετία προτού την παραδώσουν τραυματισμένη στη δίνη της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοιου.
Tέλος πριν από τέσσερα περίπου χρόνια το κύμα του λαϊκισμού χτύπησε και την ισχυρότερη χώρα στον πλανήτη από στρατιωτικής αλλά και οικονομικής πλευράς, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Μία μέχρι πρότινος αστεία φιγούρα ενός αμφιβολου ποιότητας επιχειρηματία κατόρθωσε να να καταλάβει την προεδρία τις ισχυρότερες χώρας στον κόσμο.Με απολύτως δημοκρατικές διαδικασίες.
Στην άλλη άκρη της εξίσωσης ένας ηγέτης αμφιβόλου ηθικής υποτίθεται ότι εκλέγεται τα τελευταία 20 χρόνια πρόεδρος της δεύτερης πιο ισχυρής χώρας στον πλανήτη ενώ όποιος τολμάει να τον αμφισβητεί βρίσκεται μυστηριωδώς δηλητηριασμένος από διάφορα περίεργα και δυσεύρετα δηλητήρια.
Η αμέσως επόμενη ερώτηση που προφανώς να σας έρθει στο μυαλό είναι πως αυτό θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να ελεγχθεί. Ενα εξίσου δύσκολο ερώτημα. Χθες το βράδυ πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε μπλόκαραν είτε δυσχέραναν εξαιρετικά την επικοινωνία του απερχόμενου αμερικανού προέδρου με το ευρύ κοινό.
Αυτό αυτομάτως τέτοια ένα άλλο ερώτημα: Πόσο δημοκρατικό είναι κάποια ιδιωτική εταιρεία με πρόεδρο,διευθύνοντα σύμβουλο και μετόχους που θεμιτά έχουν σκοπό το κέρδος να αποφασίζει ποιον θα μπλοκάρει και ποιον όχι;
Η χθεσινοβραδινή απόφαση προφανώς και είναι αυτονόητα σωστή αλλά σκεφτείτε λίγο πού μπορεί να οδηγηθούν οι δυτικές κοινωνίες εάν παραχωρήσουμε σε μία ελάχιστη ομάδα μη εκλεγμένων ανθρώπων τη δυνατότητα να μπλοκάρουν όποιον δεν φαίνεται πολιτικά ορθός με βάση τη δική τους κρίση η οποία δεν υπόκειται σε παντελώς κανένα δημοκρατικό έλεγχο.
Τι θα είχαν πράξει ας πούμε οι εταιρείες-κολοσσοί των social media εάν υπήρχαν την εποχή που ξέσπασαν τα βίαια επεισόδια των μαύρων στην Αμερική με ηγέτη τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ; Και εν τέλει ποιος το αποφασίζει και με ποια κριτήρια;
Σε όλο και περισσότερες δυτικές κοινωνίες αρκετοί άνθρωποι είτε μεγαλοεπιχειρηματίες είτε πολιτικοί με βάση τη δύναμη και το λαϊκό έρεισμα που διαθέτουν είτε από τα κόμματα τους είτε από τις επιχειρήσεις τους προσπαθούν να επηρεάσουν τη δημοκρατία προς κάποια κατεύθυνση, από κόμματα που πιστεύουν ότι το εμβόλιο του κορονοιού έχει μέσα τσιπάκι που περιέχει τα Windows 10 αλλά και κάμερες που μας παρακολουθούν μέχρι γραφικούς προέδρους ομάδων που απειλούν να κλείσουν δρόμους αν η ομάδα τους υποβιβαστεί.
Στο κόκκινο φασισμό τα πράγματα είναι πιο εύκολα με βάση και τη χθεσινή είδηση ότι η Κίνα έχει μπλοκάρει την αντιπροσωπεία του Παγκόσμιου Οργανισμού υγείας που εστάλη στη χώρα για να διερευνήσει πως ξεκινησε ο κορονοϊός και πώς εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Τα χθεσινοβραδινά επεισόδια στην Αμερική ως κερασάκι στην τούρτα όλων των ανωτέρω κατέδειξαν με τον πλέον σαφή τρόπο ένα εύλογο ερώτημα που κάνεις όμως δεν τολμάει να θέσει ευθέως:
Τι θα γίνει αν κάποιος λαός κάποια στιγμή ψηφίσει σε δημοκρατικές εκλογές ότι ο γάιδαρος πετάει;
Θα… πετάξει ή θα μπλέξουμε πάλι σε τίποτα d-days ανεξαρτήτως απόχρωσης;
I.A.Φ