Των Alexander K. Bollfrass και Stephen Herzog
Τα πυρηνικά όπλα ήταν εξαρχής κεντρικής σημασίας για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τις πρώτες δέκα εβδομάδες της στρατιωτικής εκστρατείας, η Μόσχα εξέδωσε περίπου 20 πυρηνικά σήματα.
Ενώ η τηλεοπτική εμφάνιση του Ρώσου προέδρου Πούτιν στις 27 Φεβρουαρίου, που ανέβασε το επίπεδο συναγερμού για το ρωσικό οπλοστάσιο, τράβηξε τη μεγαλύτερη προσοχή, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν επίσης εκτοξεύσει πυραύλους πυρηνικής ικανότητας στην Ουκρανία και πραγματοποίησαν ασκήσεις με πυρηνικά οπλισμένα υποβρύχια. Χάρη στο πυρηνικό του οπλοστάσιο, η στρατηγική του Κρεμλίνου φάνηκε να έχει αποτρέψει την άμεση δυτική στρατιωτική επέμβαση για να βοηθήσουν το ουκρανικό κράτος και τον λαό του.
Η καταστροφική ζημιά που προκάλεσε η Ρωσία, μπορεί να έχει απήχηση πολύ πιο μακριά από τα εδαφικά σύνορα της Ουκρανίας. Χρησιμοποιώντας το πυρηνικό της οπλοστάσιο ως εργαλείο για να επιδοθεί σε εγκλήματα πολέμου, την απόπειρα καταστροφής της κυριαρχίας μιας άλλης χώρας και τις απερίσκεπτες επιθέσεις σε μη στρατιωτικές πυρηνικές δομές, η Μόσχα έχει βάλει τους δικούς της κανόνες στην παγκόσμια πυρηνική τάξη. Ευτυχώς, η βάση της διεθνούς πυρηνικής διακυβέρνησης είναι πιο ισχυρή από ό,τι συχνά εκτιμάται.
Η παγκόσμια πυρηνική τάξη ήταν αναμφισβήτητα τεταμένη πολύ πριν οι ρωσικές δυνάμεις ξεκινήσουν την αποστολή τους για αλλαγή καθεστώτος στις 24 Φεβρουαρίου.
Δυσαρεστημένοι με την έλλειψη προόδου στον αφοπλισμό μεταξύ “των πυρηνικών όπλων” που κατοχυρώθηκε από τη συνθήκη του 1968 για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, πολλοί συντάχθηκαν με τη συμφωνία του 2017 για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων (TPNW).
Αυτή η συμφωνία προέκυψε από μια κίνηση προκειμένου να δυσφημιστεί η ιδέα ότι η πυρηνική αποτροπή και η εκτεταμένη αποτροπή παρέχουν οφέλη ασφάλειας. Ακόμη και ε την αυξημένη λίστα των 66 μελών της, η TPNW έχει καταδικαστεί ευρέως από τα πυρηνικά εξοπλισμένα κράτη και τους συμμάχους τους. Η αναζωπύρωση του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων προκαλεί επίσης αυξήσεις στα αποθέματα πυραύλων και στα σχέδια πυρηνικής μάχης.
Ποια επίπτωση θα έχει η ρωσική συμπεριφορά σε αυτό το ήδη πολιορκούμενο σύστημα; Στην κορυφή του παγόβουνου, οι ιστορικά ουδέτερες Φινλανδία και Σουηδία τρέχουν για κάλυψη κάτω από την πυρηνική ομπρέλα του ΝΑΤΟ.
Αλλά ο κίνδυνος κρύβεται βαθύτερα. Η επιθετικότητα της Ρωσίας αμφισβητεί άμεσα την παγκόσμια πυρηνική τάξη, από μακροχρόνιες πολυμερείς συνθήκες έως υποθέσεις σχετικά με τη χρηστικότητα πυρηνικών όπλων σε μια σύγκρουση.
Είναι χρήσιμο, προκειμένου να εκτιμηθεί ό,τι διακυβεύεται, να προσδιοριστούν οι συνιστώσες αυτής της τάξης και να παρατηρηθεί πώς λειτουργούν μαζί. Οι συνιστώσες περιλαμβάνουν διεθνείς οργανισμούς, συνθήκες και πρακτικές –ένα σύνθετο καθεστώς- για την αντιμετώπιση των διλημμάτων της πυρηνικής εποχής.
Οι βασικοί μηχανισμοί περιλαμβάνουν τη ΝΡΤ, άλλες συνθήκες ελέγχου όπλων, εκτεταμένες εγγυήσεις αποτροπής, νομική διακυβέρνηση της μη στρατιωτικής ατομικής ενέργειας και περιφερειακές πυρηνικές συμφωνίες όπως αυτές μεταξύ της Αργεντινής και της Βραζιλίας ή μεταξύ των κρατών-μελών της Euratom.
Αυτά τα ζητήματα συνδέονται, και οι συνδέσεις τους είναι πηγές ισχύος και ενδεικτικό της εύθραυστης κατάστασης. Μαζί, προσφέρουν επαλήθευση, επιβολή και συνέχεια των κανόνων και των διαδικασιών εντός του σύνθετου καθεστώτος.
Αλλά αυτό το σύστημα πυρηνικής διακυβέρνησης είναι σταθερά ενσωματωμένο στο οικονομικό, πολιτικό και ασφαλές πλαίσιο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εναντίον του οποίου επαναστατεί τα τελευταία χρόνια η Ρωσία.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.iiss.org/blogs/survival-blog/2022/08/the-war-in-ukraine-and-global-nuclear-order