Η ανάπτυξη αυξάνεται σχεδόν παντού και ο αποπληθωρισμός δεν αποτελεί φόβο πλέον. Οι κεντρικές τράπεζες καθιστούν τους εαυτούς τους λιγότερο επιβλητικές χωρίς να φοβίζουν τις αγορές Η Ιαπωνία δεν είναι πλέον ευφημισμός για την αποτυχία, η Ευρώπη δείχνει κάποιο με κόπο κερδισμένο σθένος, και η Κίνα δεν καταρρέει. Ακόμα και η Βραζιλία φαίνεται καλύτερα.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Αρκετά πράγματα:
1. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα κάνει λάθος πολιτικής κάτω από τη νέα της ηγεσία, τον Τζερόμ Πάουελ; Η Τζάνετ Γέλεν χειρίστηκε άψογα τρεις αυξήσεις των επιτοκίων και την έναρξη της μείωσης του ισολογισμού. Οι εντάσεις θα αυξηθούν εάν η ανεργία συνεχίσει να υπερβαίνει τις προβλέψεις της Fed και ο πληθωρισμός εξακολουθεί να παρουσιάζει καθυστέρηση. Στην περίπτωση αυτή, η Fed μπορεί να μπει στον πειρασμό να πάρει κάποια ασφάλιση αυξάνοντας τα επιτόκια περισσότερο από το αναμενόμενο σε περίπτωση εμφάνισης του πληθωρισμού. Αυτό θα ήταν ένα λάθος, ένα αποπροσανατολιστικό ταρακούνημα για τους επενδυτές των οποίων οι υποθέσεις τιμών ενεργητικού βασίζονται σε χαμηλά επιτόκια.
2. Θα κρατήσει η οικονομία της Κίνας; Υποτίθεται ότι θα επιβραδυνόταν λίγο το 2017. Αυτό δεν συνέβη, αυξάνοντας την παγκόσμια άνωση. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι έχουν υπολογίσει σε μια μικρή επιβράδυνση το 2018 καθώς η κυβέρνηση προτρέπει τις κρατικές εταιρείες να ελαφρύνουν τα χρέη τους. Ωστόσο, η κατάρρευση του χρέους που τόσοι έχουν προβλέψει δεν έχει συμβεί, δίνοντας στην Κίνα την ευελιξία να παίξει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην παγκόσμια ευημερία. Βασικός άνθρωπος που πρέπει να προσέξετε: ο Λιου Χε, οικονομικός βοηθός του προέδρου Σι Τσινπίνγκ, ο οποίος έχει συγκεντρώσει τεράστια δύναμη πάνω στον μηχανισμό πολιτικής. Και μην εκπλαγείτε εάν δείτε έναν νέο κυβερνήτη της κεντρικής τράπεζας.
3. Θα υπάρξει ένας αγώνας προς τα κάτω για τους συντελεστές εταιρικών φόρων; Η μείωση στο 21 τοις εκατό που υπογράφηκε σε νόμο από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ τον Δεκέμβριο είναι πιθανό να δελεάσει άλλες ανεπτυγμένες χώρες να εξετάσουν το ενδεχόμενο αντιστοίχισης ή υποτιμολόγησής τους. Οι συνδυασμένοι φορολογικοί συντελεστές των Ηνωμένων Πολιτειών (ομοσπονδιακοί και πολιτειακοί) θα πέσουν σημαντικά κάτω από έναν αριθμό της Ομάδας των Επτά οικονομιών, σύμφωνα με τον Κρίσνα Γκούχα της Evercore ISI. Η μείωση των φόρων είναι πιθανό μέρος μιας επεκτατικής μετατόπισης της παγκόσμιας δημοσιονομικής πολιτικής. Ας ξεκινήσει λοιπόν το παιχνίδι.
4. Θα προκληθεί ο Τραμπ; Παρ’ όλες τις συζητήσεις σχετικά με τον λαϊκισμό και την αντιμονοπωλιακή διάθεση στις ΗΠΑ, οι προεδρικές εκλογές του Μεξικού ενδέχεται να εκπροσωπήουν ισάξιο κίνδυνο για τη Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελευθέρων Συναλλαγών καθώς ο Λευκός Οίκος κινείται μεταξύ εχθρότητας και αμφιθυμίας. Ο αριστερός προπορευόμενος των εκλογών του Μεξικού το 2018, ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, δε θα ντραπεί να τα βάλει με τον Τραμπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε τον Τραμπ, σε ένα ξέσπασμα οργής, να ανακοινώνει την πρόθεσή του να σταματήσει το εμπορικό σύμφωνο. Εάν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν, μια πληθώρα πολιτειών της αγροτικής ζώνης μπορεί εύκολα να γλιστρήσει σε ύφεση.
5. Η πολιτική θα βλάψει την ανάπτυξη, εν τέλει; Οι ΗΠΑ δεν ήταν η μόνη χώρα όπου οι αγορές και η ανάπτυξη είχαν το πάνω χέρι έναντι των γεωπολιτικών αναταραχών το 2017. Τόσο η Ινδονησία όσο και η Μαλαισία προετοιμάζονται για εκλογές και το πολιτικό Ισλάμ επιδεικνύει τη δύναμή του και στις δύο ιστορικά κοσμικές χώρες. Οι τοπικές εκλογές στην Ινδονησία θα πραγματοποιηθούν τον Ιούνιο, και στη συνέχεια η εστίαση θα μετατεθεί στις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους. Ισλαμιστικές ομάδες ανάγκασαν σε φυγή έναν βασικό ρεφορμιστή κυβερνήτη κοντά στον πρόεδρο Τζόκο Ουιντόντο και να έχουν τη δύναμη να βγουν από την ψηφοφορία και να βγάλουν τους ανθρώπους στους δρόμους. Το κυβερνών κόμμα της Μαλαισίας θα αντιμετωπίσει τους ψηφοφόρους μέχρι τον Αύγουστο και είναι πιθανό να στηριχθεί στη νοθεία που ευνοεί τις αγροτικές, βαριά μαλαισιανόφωνες, πολιτιστικά συντηρητικές περιοχές. Ο πρωθυπουργός Νατζίμπ Ραζάκ δοκίμαστε αυτή τη γραμμή το 2016: οι Μαλαισιανοί θα είναι «ζητιάνοι» στην πατρίδα τους και τα ισλαμικά θεσμικά όργανα θα καταρρεύσουν αν αναλάβει η αντιπολίτευση. Η οικογένεια του Νατζίπ είναι μέρος του πολιτικού κατεστημένου της παλιάς γραμμής, αλλά αυτός και το μπλοκ του έχουν αγκαλιάσει όλο και περισσότερο τους Μαλαισιανούς εθνικιστές και τους Ισλαμιστές μετά την εσωτερική έκρηξη του κόμματος στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ευτυχισμένο το νέο έτος.