Πέρα και πίσω από τα χαμόγελα και τις πανηγυρικές δηλώσεις στο Έλμαου της Βαυαρίας, οι πιο παρατηρητικοί πρόσεξαν το «μούδιασμα» των Ευρωπαίων απέναντι στις προτάσεις για απαγορευτικό στις εξαγωγές ρωσικού αερίου και πολύ περισσότερο για την εφαρμογή ενός πλαφόν στην τιμή του ρωσικού αερίου.
Ποιος θα ορίσει το πλαφόν; Με τι κριτήρια; Πώς θα εφαρμοστεί; Πώς θα πειστούν η Κίνα και η Ινδία να υιοθετήσουν τις κυρώσεις της Δύσης, όταν ήδη συνάπτουν συμβόλαια με τη Μόσχα για προνομιακές τιμές; Αυτά είναι μόνο μερικά από το ερωτήματα, που έμειναν να αιωρούνται κατά τη διάρκεια και μετά την 1η ημέρα του G7, με τη δήλωση του Σαρλ Μισέλ να τα λέει όλα: “Το ζητούμενο είναι να στοχεύσουμε τη Ρωσία και όχι να κάνουμε πιο δύσκολη και περίπλοκη τη ζωή μας”.
Ενδεικτικό είναι ότι παρά τις ανησυχίες των αγορών για τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η επιθετική αύξηση επιτοκίων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η τιμή του πετρελαίου διατηρείται σε επίπεδα 48,5% υψηλότερα από πέρσι, καθώς οι ενδεχόμενες διαταραχές στον ομαλό εφοδιασμό της Ευρώπης λειτουργούν εξισορροπητικά.
Η ανησυχία των Ευρωπαίων δεν περιορίζεται στην επάρκεια και την τιμή του πετρελαίου. Υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος χαρακτηρίζεται η διακοπή της ροής ρωσικού φυσικού αερίου, πριν προλάβει η Ευρώπη να γεμίσει τις αποθήκες της. Η Γερμανία τέθηκε σε επίπεδο συναγερμού “2”, ενώ και στη Γαλλία ζητούν από τους πολίτες να μπουν εγκαίρως σε μια λογική οικονομίας ηλεκτρικού ρεύματος.
Το οξύμωρο είναι ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, οι Ευρωπαίοι μοιάζουν με… ξεκούρδιστη ορχήστρα, αδυνατώντας να καταλήξουν ακόμα και στα αυτονόητα, όπως η προσωρινή αναστολή των κανόνων που διέπουν την αγορά του ηλεκτρικού ρεύματος. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο τερματισμός της μακράς περιόδου του φτηνού χρήματος, απειλεί με κρίση Χρέους και αναδεικνύει τη χρόνια κόντρα Βορρά- Νότου. “Η Ιταλία έχει την απόλυτη ευθύνη του Χρέους της”, ήταν το “καρφί” του Ολλανδού Πρωθυπουργού στο Μάριο Ντράγκι, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι το νέο “εργαλείο” της ΕΚΤ για την εξομάλυνση των spread, δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Η πιο βαθιά ανάλυση δείχνει ότι αναδύεται εκ νέου το πολιτικό ρίσκο στην Ευρώπη. Στον έντονο απόηχο της εκλογικής ήττας Μακρόν, ενώ ο γαλλογερμανικός άξονας θα έπρεπε να λειτουργεί ως συνεκτική ουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Ε. Μακρόν δείχνει, πλέον, “ψαλιδισμένος”, ενώ ο Ο. Σολτς μοιάζει “χλωμός” απέναντι στον όγκο των προβλημάτων που αναδύονται. Αν προσθέσει κανείς στην εικόνα το… “μπαϊράκι” των χωρών του Βίσενγκραντ, την αδύναμη φωνή της Ισπανίας αλλά και τον εκλογικό κύκλο στη γειτονική Ιταλία, έχει κάθε λόγο να προβληματίζεται για το πώς μπορεί να πορευθεί η Ευρώπη το επόμενο, κρίσιμο 12μηνο.