Στο τελευταίο Δελτίο της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (Bulletin 19/5/2023) δημοσιεύθηκε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εργασία με τίτλο «Disinflation Μilstones», των Benoit Mojon, Gabriela Nodari και Stefano Silverio).
Το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης δουλειάς των τριών οικονομολόγων είναι ότι, ενώ διαπιστώνει μια διαδικασία αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού ειδικά σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ, προσδιορίζει με βάση την υπάρχουσα «εμπειρία» στις δύο αυτές περιοχές, τους παράγοντες που, όχι μόνο μπορούν να διακόψουν αυτή την αποκλιμάκωση, αλλά και να την αναστρέψουν. Ένα φαινόμενο, δηλαδή, που εύκολα εντοπίζεται στην δεκαετία της πληθωριστικής «έκρηξης» του 70′.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η πραγματική παγίδα πίσω από την… παγίδα
Σύμφωνα με τους τρεις αναλυτές, σημειώνεται ότι «οι αυξήσεις των ονομαστικών μισθών κατά 4-5% στη ζώνη του ευρώ και κατά 3-4% στις Ηνωμένες Πολιτείες φέτος και το επόμενο έτος είναι συμβατές με την επίτευξη του πληθωρισμού στο 2% έως το τέλος του 2024». Το ενδιαφέρον, όμως, βρίσκεται στο ότι, για να συμβεί αυτό, πρέπει να διασφαλιστεί η προϋπόθεση ότι «η αύξηση των τιμών των εισαγομένων θα επιβραδυνθεί και τα περιθώρια κέρδους θα σταθεροποιηθούν ή θα συρρικνωθούν ελαφρώς».
Ιστορικά, όπως υποστηρίζεται στη μελέτη τους, «η πορεία αποπληθωρισμού 2023-24 για τις τιμές και τους ονομαστικούς μισθούς βρίσκεται εντός του εύρους των προηγούμενων επεισοδίων της εν λόγω διαδικασίας» αλλά φροντίζουν να επισημάνουν ότι και στις δύο οικονομίες, «παραμένει αβέβαιο πώς θα αντιδράσουν οι φορείς καθορισμού των τιμών και των μισθών στον πληθωρισμό που υπερβαίνει τον στόχο από το 2021 και μετά…».
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η εκτόνωση του πληθωρισμού δεν «απαντάει» στο τι θα γίνει με επιτόκια / ύφεση
Μέχρι στιγμής και με βάση τις εξελίξεις στο επίπεδο των μισθών, δεν έχουν «ξεφύγει» οι μεταβολές από τα όρια εκείνα που μπορούν να διασφαλίσουν το στόχο για το 2024. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και για τις μεταβολές στα όρια των μεταβολών στα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρωζώνη. Σε επικίνδυνο -για τον αποπληθωρισμό- ποσοστό, οι αυξήσεις στα περιθώρια των τιμών προκειμένου να υποστηριχθεί η διατήρηση ή αύξηση κερδών, λειτουργεί ενισχυτικά στον πληθωριστικό παράγοντα.
Ένας δεύτερος παράγοντας που εντοπίζεται, καθοριστικός για την στόχευση του αποπληθωρισμού, είναι οι πιθανές πληθωριστικές «εκτροπές» από τον στόχο μέσα στο 2023. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η μελέτη των τριών οικονομολόγων, «εάν ο πληθωρισμός το 2023 αποδειχθεί υψηλότερος από τον προβλεπόμενο, ο καλοήθης αποπληθωρισμός που αναμένεται επί του παρόντος μεσοπρόθεσμα θα είναι λιγότερο πιθανό να επιτευχθεί…».
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η επικίνδυνη «αλήθεια» για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, απέναντι στον ιό της «made in USA» τραπεζικής κρίσης
Με άλλα λόγια, ο πραγματικός πληθωρισμός και ο συνιστώσες το 2023 θα παρέχουν «μια πρώιμη ένδειξη για το εάν χρειάζεται η κατεύθυνση της νομισματικής πολιτικής ρύθμιση…». Υπό αυτό το πρίσμα και παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γίνεται κατανοητό ή μάλλον «ερμηνεύσιμο» το «κίνητρο» των κεντρικών τραπεζών να συνεχίζουν την πίεση στο κόστος του χρήματος, παρά τις επικίνδυνες συνέπειες στο τραπεζικό σύστημα και τις οικονομίες…