Το ιδιωτικό υλικό που διέρρευσε από το πάρτι του Φινλανδού πρωθυπουργού είναι η αντεπίθεση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών στο Ελσίνκι μετά την απόφαση της χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζει ο Orhan Dragaš.
Ο Orhan Dragaš είναι ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνούς Ασφάλειας που εδρεύει στο Βελιγράδι.
Τον Μάιο, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, απείλησε τη Φινλανδία και δήλωσε ότι η Ρωσία θα απαντήσει εάν η γείτονας ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και ότι η απάντησή τους θα είναι «έκπληξη». Πριν από αυτό, απείλησε με «σοβαρές στρατιωτικές συνέπειες», λέγοντας ότι η Φινλανδία «γνωρίζει σε τι θα οδηγήσει η είσοδός της στο ΝΑΤΟ».
Και; Η Φινλανδία εντάσσεται στο ΝΑΤΟ και η Ρωσία ανταπέδωσε, όπως είχε προαναγγείλει, με έκπληξη. Η διαρροή ιδιωτικού υλικού από το κόμμα της Φινλανδής πρωθυπουργού είναι η αντεπίθεση του Κρεμλίνου στο Ελσίνκι- είναι η απάντηση μιας από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές και μυστικές δυνάμεις του κόσμου (κατά τη γνώμη του) που έχει προαναγγελθεί εδώ και μήνες.
Η κληρονόμος της μεγάλης δολοφονικής μηχανής της KGB, η FSB του Πούτιν, ασχολείται σήμερα με το χακάρισμα των ιδιωτικών τηλεφώνων των φίλων της Σάνα Μάριν με τους οποίους διασκεδάζει στον ελεύθερο χρόνο της και με δικά της έξοδα.
Η απόπειρα να αποκαλυφθεί ότι η Σάνα Μάριν διασκεδάζει είναι η μέγιστη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει στη Φινλανδία η εξαγγελθείσα ρωσική αντεπίθεση. Αυτή είναι η έκταση της ικανότητας του σημερινού ρωσικού στρατιωτικού και μυστικού συμπλέγματος να επηρεάζει ξένες κυβερνήσεις, τις αποφάσεις τους και την τύχη τους.
Τι ήθελε η Ρωσία με αυτό; Η Ρωσία ήθελε να απαξιώσει τον ηγέτη ενός κρίσιμου μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε βαθμό που να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνησή του και να προκαλέσει την πτώση του. Έτσι, η Φινλανδία θα προστεθεί σε αρκετές χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που, για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως λόγω των συνεπειών της εισβολής στην Ουκρανία, έμειναν χωρίς κυβέρνηση (Βρετανία, Ιταλία, Βουλγαρία) ή οι ηγέτες τους έμειναν χωρίς την υποστήριξη της πλειοψηφίας (Γαλλία).
Ήταν απαραίτητο να «χτυπηθεί» η Φινλανδία, διότι ενώ η εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται, εξακολουθεί να αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο αντίστασης στη Ρωσία, μια ιστορική ντροπή για τους επεκτατικούς της στόχους. Επιπλέον, η Σάνα Μάριν προσωπικά συμβολίζει την αντίθετη εικόνα του κόσμου από αυτή που η Ρωσία βλέπει ως πρότυπο.
Είναι μια νέα, εργατική, επιτυχημένη Ευρωπαία, ικανή να λαμβάνει στρατηγικές αποφάσεις για το έθνος της. Είναι σύμβολο μιας νέας γενιάς ηγετών που κατανοούν τον 21ο αιώνα, επειδή έχουν ωριμάσει σε αυτόν και τον διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό.
Και τέλος, είναι γυναίκα. Το Κρεμλίνο και η Λουμπιάνκα δεν μπορούν να αντέξουν τίποτα από αυτά, ιδίως το τελευταίο. Δεν μπορούν να αντέξουν τίποτα από όσα συμβολίζουν η Σάνα Μάριν και, για παράδειγμα, η Εσθονή πρωθυπουργός Κάγια Κάλας.
Η ηγεσία τους, και κυρίως το χάρισμά τους, είναι απαράδεκτο για τα ρωσικά ηθικά και αισθητικά πρότυπα, με μοντέλα όπως ο ημίγυμνος Πούτιν που ιππεύει μια αρκούδα και για την παλαιότερη γενιά, ο Μπρέζνιεφ που φιλάει στο στόμα τον Έριχ Χόνεκερ. Γι’ αυτό και η «εκδίκησή» τους κατά της Σάνα Μάριν ήταν προσωπική και γι’ αυτό απέτυχε.
Η Φινλανδή πρωθυπουργός διαχειρίστηκε εξαιρετικά την κρίση στην οποία μπήκε. Τήρησε έναν ιερό κανόνα που πολλοί συνάδελφοί της αγνοούν – ήταν ειλικρινής και ανοιχτή, δεν έκρυψε τίποτα και έτσι κατάφερε να μετατρέψει το πρόβλημα σε ποιότητα.
Απέναντι στον ηθικό πανικό που σήκωσαν οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, πάλεψε και νίκησε υπενθυμίζοντάς τους ότι δεν έχει παραμελήσει κανένα από τα καθήκοντά της και ότι θεωρεί ότι η διασκέδαση είναι φυσιολογική συμπεριφορά για κάποιον στην ηλικία της. Και πραγματικά, τι θα σκεφτόσασταν για μια 36χρονη που δεν θέλει να διασκεδάσει; Σίγουρα δεν θα εμπιστευόσασταν σε ένα τέτοιο άτομο να διοικήσει οτιδήποτε, πόσο μάλλον μια χώρα.
Η Σάνα Μάριν έλαβε μαζική υποστήριξη από το ευρωπαϊκό κοινό, λιγότερο από τους συναδέλφους της μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών. Η σιωπή τους είναι ντροπιαστική, όχι μόνο επειδή δεν εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους, αλλά επειδή έδωσαν έμμεσα αέρα στη βρώμικη επιχείρηση να φέρουν διχόνοια στην ενότητα της δυτικής στρατιωτικής και πολιτικής συμμαχίας. Η σιωπή στις κατηγορίες κατά της Σάνα Μάριν δεν ήταν «μη ανάμειξη» σε μικροπρεπή, σκανδαλοθηρικά σκάνδαλα, από τα οποία κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν είναι απρόσβλητος.
Αυτή ήταν η ξεκάθαρη στάση μιας οστεοποιημένης γραφειοκρατικής Ευρώπης, η οποία θα κάλυπτε τις διεφθαρμένες επιχειρήσεις της και θα έκρυβε την κακή συμπεριφορά, ακόμη και με το κόστος της αποχώρησης από την εξουσία. Πρόκειται για μια πυραμίδα υποκρισίας, όπου υπάρχει κατανόηση για τα πάρτι λουκέτου του Μπόρις Τζόνσον και, πριν από αυτό, για το «πάρτι» του στην Ιταλία με τον ολιγάρχη του Κρεμλίνου Εβγκένι Λεμπέντεφ.
Υπάρχει επίσης κατανόηση για τις εκκλήσεις του Εμανουέλ Μακρόν να βοηθήσει τον Πούτιν να «σώσει τα προσχήματα», βάζοντας την Ουκρανία να πληρώσει με μέρος του εδάφους της. Σε αυτό το οικοδόμημα, υπάρχει πάντα ανοχή για την απροθυμία της Γερμανίας και του Όλαφ Σολτς να διακόψει τους επιχειρηματικούς και ενεργειακούς δεσμούς με το Κρεμλίνο.