Πόνταρε σε «κουτσό άλογο», έκανε υπομονή και τώρα θα τα…πάρει όλα-τουλάχιστον 100 εκατομμύρια δολάρια.
Το 2008, ο Τζάκοπο Ντι Στέφανο άνοιξε μια μικρή εταιρεία ακολουθώντας την συνταγή των εταιρειών διαχείρισης δανείων- τα γνωστά funds- αγοράζοντας δάνεια πτωχευμένων ιταλικών επιχειρήσεων, δίνοντας στους απογοητευμένους πιστωτές ένα μικρό κλάσμα της ονομαστικής αξίας τους.
Ο Ντι Στέφανο πέρασε ώρες μελετώντας υποθέσεις και αναζητώντας χρέη για τα οποία υπήρχαν ελπίδες οι οφειλέτες να αναγκαστούν να τα αποπληρώσουν. Κι έκανε την «συναλλαγή της ζωής του » όπως λέει. Τώρ
Η ιστορία έχει ως εξής:
Η Aerolinee Itavia SpA, αεροπορική εταιρεία λειτουργούσε από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως το 1980, κάνοντας εσωτερικές πτήσεις μικρών αποστάσεων. Στις 27 Ιουνίου του 1980, η πτήση 870, από την Μπολόνια προς το Παλέρμο, συνετρίβη στην Τυρρηνική Θάλασσα περίπου 50 μίλια πριν από τον προορισμό της. Και οι 81 επιβαίνοντες σκοτώθηκαν.
Η ιταλική κυβέρνηση ανακάλεσε την άδεια της Itavia για λόγους ασφαλείας, ουσιαστικά κλείνοντάς την ουσιαστικά. Η εταιρεία από την πλευρά της μήνυσε την κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι δεν έφταιγε για τη συντριβή. Η νομική διαμάχη κράτησε για δεκαετίες.
Το 2009 ο ντι Στέφανο εντόπισε μια λίστα με πιστωτές. Εξετάζοντας τους σωρούς των εγγράφων, διαισθάνθηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για κέρδη. Οι τράπεζες που εξακολουθούσαν να παραπαίουν από την οικονομική κρίση του 2008 ήταν πρόθυμες να ξεφορτωθούν το χρέος της Itavia για μόλις 1,5% της ονομαστικής αξίας. O δαιμόνιος πήρε το ρίσκο να ποντάρει στην πιθανότητα η Itavia να κερδίσει στη νομική διαμάχη με το Ιταλικό Δημόσιο.
Επιχείρηση – «σκούπα»
Σύντομα άρχισε να αγοράζει όσα δάνεια προς τον παροπλισμένο αερομεταφορέα μπορούσε να βρει, αγοράζοντας χρέος ονομαστικής αξίας 18 εκατομμυρίων ευρώ (19,6 εκατομμυρίων δολαρίων) μέσα σε μία δεκαετία. Αργότερα άρχισε να αγοράζει και τις άχρηστες μετοχές της Itavia, συγκεντρώνοντας σχεδόν τα τρία τέταρτα από αυτές.
Το κλειδί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να “είστε υπομονετικοί”, εξηγεί ο Bevis Metcalfe, εταίρος της δικηγορικής εταιρείας Cadwalader, Wickersham & Taft στο Λονδίνο.
Will we ever solve the mystery of Itavia Flight 870? The crash occurred in 1980, but its cause is still up in the air. ✈️
Tune in tonight at 7PM for #AirDisasters: Massacre Over the Mediterranean. https://t.co/J4Gb9o7r3v pic.twitter.com/gG692gciFL
— Smithsonian Channel Aviation Nation (@AVNationSC) December 8, 2020
Με την πάροδο των ετών, ο Ντι Στέφανο επέκτεινε την επιχείρησή του, επενδύοντας σε χρέη από μεταφορείς εμπορευμάτων, χαλυβουργίες μέχρι βυρσοδεψεία. Όπως λέει η ονομαστική αξία των επενδύσεών του σήμερα είναι περίπου 4 δισεκατομμύρια ευρώ, αν και πλήρωσε ένα κλάσμα αυτού του ποσού.
Μαζί, δάνεια και μετοχές θα μπορούσαν να του αποφέρουν κέρδη που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το - News από δικαστικά έγγραφα.
Η δικαίωση
Το τι συνέβη στην πτήση 870 παραμένει μυστήριο. Αρχικά, η κυβέρνηση επέρριψε την ευθύνη για τη συντριβή σε κακή συντήρηση. Αλλά το 1986, οι ερευνητές που άρχισαν να ανασύρουν από τον βυθό της θάλασσας κομμάτια της ατράκτου κι αφού μελέτησαν το μαύρο κουτί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αεροσκάφος πιθανότατα είχε χτυπηθεί από πύραυλο -ίσως με στόχο αεροπλάνο που μετέφερε τον Λίβυο δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος πιστεύεται ότι βρισκόταν κοντά- ή από βόμβα τρομοκράτη.
Μετά τα ευρήματα δικαστήριο της Ρώμης ο αποφάσισε υπέρ των μετόχων και των πιστωτών της Itavia, διατάσσοντας τα υπουργεία Άμυνας και Μεταφορών της Ιταλίας να καταβάλουν στους διαχειριστές 330 εκατομμύρια ευρώ (πέραν των αποζημιώσεων που είχαν ήδη καταβληθεί στις οικογένειες των θυμάτων ). Αυτό ώθησε τον Ντι Στέφανο να διπλασιάσει τις μετοχές, λαμβάνοντας μάλιστα δάνειο από ιταλική τράπεζα για να αγοράσει περισσότερες.
Η καταβολή των κρατικών αποζημιώσεων από το κράτος ξεκίνησαν τον περασμένο Νοέμβριο. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία -που πιθανότατα θα διαρκέσει χρόνια- ο Ντι Στέφανο θα βρεθεί να κερδίζει έως και έξι φορές περισσότερα από όσα πόνταρε στις μετοχές της αεροπορικής εταιρείας. “
Η J-Invest μεγάλωσε με την εμπορική δραστηριότητα της Itavia”, λέει . “Ξοδέψαμε τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια σε αυτό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το τέλος είναι ορατό”.
–