Η Ευρώπη δεν έχει σημειώσει αρκετή πρόοδο στη σύναψη μακροπρόθεσμων συμβολαίων για υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) ως εναλλακτική λύση στην προμήθεια του ρωσικού αγωγού, η οποία μπορεί να αποδειχθεί δαπανηρή τον επόμενο χειμώνα, καθώς η ανάκαμψη της κινεζικής ζήτησης θα μπορούσε να συσφίξει απότομα την αγορά.
Η αγορά LNG για την αντικατάσταση των περιορισμένων ρωσικών ροών βοήθησε το μπλοκ να αντιμετωπίσει τον πρώτο χειμώνα της σύγκρουσης στην Ουκρανία, με την Ευρώπη να εισάγει 121 εκατομμύρια τόνους καυσίμου το 2022, αύξηση 60% από το 2021.
Αλλά αυτό είχε ένα κόστος: η Ευρώπη αγόρασε σε μεγάλο βαθμό στην αγορά spot, όπου οι τιμές είναι πολύ υψηλότερες από αυτές που διαπραγματεύονται στο πλαίσιο μακροπρόθεσμων συμφωνιών που ευνοούνται από έμπειρους αγοραστές όπως η Κίνα. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, το κόστος των εισαγωγών LNG υπερτριπλασιάστηκε το 2022 σε περίπου 190 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Ευρώπη αντιπροσώπευε περισσότερο από το ένα τρίτο των παγκόσμιων συναλλαγών άμεσης αγοράς το 2022, από περίπου 13% το 2021. Αυτή η έκθεση θα μπορούσε να φτάσει πάνω από 50% φέτος, εάν δεν υπογραφούν μακροπρόθεσμα συμβόλαια.
Ωστόσο, οι κλιματικοί στόχοι της Ευρώπης – η ΕΕ στοχεύει να μειώσει τις καθαρές εκπομπές τουλάχιστον κατά 55% έως το 2030 και να φτάσει στο καθαρό μηδέν έως το 2050 – σημαίνει ότι οι αγοραστές LNG της αγωνίζονται να δεσμευτούν στα χρονοδιαγράμματα που απαιτούνται για να κλειδώσουν το LNG φθηνότερα βάσει σύμβασης.
Ο Morten Frisch, ανώτερος συνεργάτης της Morten Frisch Consulting, δήλωσε ότι η Ευρώπη χρειάζεται ιδανικά περίπου το 70-75% της προσφοράς LNG της στο πλαίσιο σταθερών μακροπρόθεσμων συμφωνιών πώλησης και αγοράς (SPA).
«Αλλά δεδομένου ότι το πράσινο λόμπι στην Ευρώπη κατάφερε να πείσει λανθασμένα τους πολιτικούς ότι το υδρογόνο μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αντικαταστήσει το φυσικό αέριο ως φορέας ενέργειας έως το 2030, η Ευρώπη έχει γίνει υπερβολικά εξαρτημένη από τις επί τόπου και βραχυπρόθεσμες αγορές LNG», πρόσθεσε.
Μια ανώτερη πηγή από την πλευρά της προσφοράς ανέφερε μια «αποσύνδεση» κατά τις διαπραγματεύσεις με ευρωπαϊκές εταιρείες μεταξύ των αναγκών τους και των μηνυμάτων που λαμβάνουν από τις κυβερνήσεις τους για το κλίμα.
“Κάποιοι πελάτες παλεύουν εσωτερικά… (αναρωτιούνται) υπάρχει μια σκληρή στάση το 2030; Υπάρχει ένα καθαρό μηδέν μέχρι το 2040; Αυτός ο κινούμενος στόχος… είναι πραγματικά ένας γκρεμός;” είπε.
«Αυτό καθιστά δύσκολο για αυτούς να δεσμευτούν σε μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συμφωνίες και αυτό τους αφήνει δυνητικά εκτεθειμένους στην αγορά spot στο μέλλον».
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ
Η Ασία συνέχισε να προχωρά στον αγώνα για περιορισμένη παγκόσμια προσφορά LNG φέτος, προτού εισέλθουν νέες ροές στην αγορά το 2025 και μετά.
«Η προτίμησή τους για την ασφάλεια του εφοδιασμού τους επέτρεψε να συνεχίσουν να υποστηρίζουν νέα έργα, ενώ οι Ευρωπαίοι αγοραστές ανησυχούν για τη δέσμευση να προμηθεύονται πολυ στην αρχή των καθαρών μηδενικών στόχων τους», δήλωσε ο Felix Booth, επικεφαλής του LNG στην εταιρεία Vortexa.
Ενώ το αέριο είναι ορυκτό καύσιμο, παράγει λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τον άνθρακα, επομένως ορισμένα κράτη της ΕΕ το βλέπουν ως μια προσωρινή εναλλακτική λύση για την αντικατάσταση των πιο βρώμικων καυσίμων.
Ο διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Eurasia για την ενέργεια, το κλίμα και την αειφορία Raad Alkadiri δήλωσε ότι η Ευρώπη δεν θα είναι σε θέση να κλειδώσει το LNG ως αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου όσο η ΕΕ το θεωρεί ως μεταβατικό καύσιμο, καθώς οι παραγωγοί θέλουν μια εγγυημένη αγορά στην Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες.
Οι τιμές spot LNG έχουν μειωθεί περισσότερο από 82% από τότε που έφτασαν το ρεκόρ των 70,50 $ ανά εκατομμύριο βρετανικές θερμικές μονάδες (mmBtu) το 2022 μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ωστόσο, αναμένεται να αυξηθούν ξανά, με ένα ζεστό καλοκαίρι που θα μπορούσε να μειώσει τα επίπεδα υδροηλεκτρικής ενέργειας, έναν κρύο χειμώνα 2023-2024 και μια ανάκαμψη της κινεζικής ζήτησης LNG που θεωρούνται όλοι μεταξύ των παραγόντων κινδύνου για την τιμή.
«Οι εταιρείες της ΕΕ θα πρέπει να ενεργήσουν πρώτα υπογράφοντας μια σειρά από μεγάλης κλίμακας, μακροπρόθεσμες SPA βασισμένες στο κινεζικό μοντέλο, για να αντισταθμιστούν από τυχόν σκαμπανεβάσματα της ταραγμένης παγκόσμιας αγοράς LNG», δήλωσε ο Victor Tenev, επιχειρηματικός σύμβουλος LNG. στη συμβουλευτική ΡΟΗΤΗ ΕΠΕ.
«Η αποτυχία αντιστάθμισης της μη αξιοζήλευτης φυσικής short θέσης τους θα άφηνε την ΕΕ εκτεθειμένη ξανά στην επιζήμια ακριβή αγορά spot».
ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Οι μεγάλοι παραγωγοί και έμποροι LNG, όπως η QatarEnergy, η Shell, η Chevron και η ConocoPhillips, είχαν τους τελευταίους μήνες συνομιλίες σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση συμφωνιών LNG.
Οι συνομιλίες της QatarEnergy με τη γερμανική κυβέρνηση και κορυφαίες εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας, όπως η RWE, έχουν χτυπήσει … τοίχο λόγω διαφωνιών σχετικά με τη διάρκεια της συμφωνίας, ανέφεραν πηγές της εταιρείας και του κλάδου.
Ενώ το Κατάρ επιδιώκει συνήθως να υπογράψει συμβάσεις με τουλάχιστον 25ετείς όρους, η Γερμανία επιδίωξε μια θητεία 10 έως 15 ετών λόγω των δεσμεύσεών της να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ανέφεραν οι πηγές.
«Εάν παίρνετε φυσικό αέριο με το σημείο παράδοσης της Γερμανίας, δεν μπορείτε να πάτε πέρα από το 2043, επειδή το φυσικό αέριο δεν επιτρέπεται στη Γερμανία μετά το 2043», δήλωσε ανώτερη πηγή της γερμανικής βιομηχανίας.
Για την επίλυση του προβλήματος, το Κατάρ πρόσφερε στη Γερμανία συμβόλαια βραχυπρόθεσμης διάρκειας 15 ετών, τα οποία θα κοστολογούσαν το LNG σε ένα μεγάλο ασφάλιστρο σε σχέση με το πιο μακροπρόθεσμο συμβόλαιο, ανέφεραν οι πηγές.
«Κανείς δεν θέλει να κλείσει τα 20 χρόνια στις μέρες μας και είναι η χειρότερη δυνατή ιδέα όταν προσπαθείς να βρεις τι θα συμβεί τον επόμενο χρόνο», δήλωσε η Chief Financial Officer της Shell, Sinead Goreman, σε συνέδριο τον Μάρτιο.
Η Shell προσφέρει συμβάσεις προμηθειών με «ρήτρες διακοπής» για να επιτρέψει αλλαγές στον όρο και τον προορισμό των συμβολαίων καθ’ όλη τη διάρκεια της συμφωνίας προμήθειας, όπως τρία, πέντε ή δέκα χρόνια, είπε.
“Αυτό θα βλέπετε όλο και περισσότερο – οι μεγάλοι ολοκληρωμένοι παίκτες… (είναι) πρόθυμοι να αναλάβουν αυτό το ρίσκο γιατί τελικά, οι χώρες και οι μικρότερες εταιρείες θέλουν να έχουν την ευελιξία να δουν πόσο γρήγορα αναπτύσσονται οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας .”