Η Ιταλία και η Γερμανία θέλουν να παρακάμψουν τις Άλπεις μετατρέποντας τους αγωγούς φυσικού αερίου σε αγωγούς που να μπορούν να μεταφέρουν υδρογόνο. Το Βερολίνο μάλιστα ελπίζει ότι το υδρογόνο θα βοηθήσει στην απαλλαγή της βιομηχανίας του από τον άνθρακα.
Η δίψα της Γερμανίας για υδρογόνο ως καύσιμο της βιομηχανίας της φαίνεται να είναι άσβεστη: η χώρα σχεδιάζει να καταναλώνει έως και 4 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030.
Με το ήμισυ αυτής της ποσότητας να αναμένεται να προέλθει από εισαγωγές, το Βερολίνο φαίνεται να αυξήσει την εξωτερική του εξάρτηση.
Τώρα, η Ιταλία και η Γερμανία έχουν δεσμευτεί να συνεργαστούν στενά σε θέματα ενέργειας, δήλωσε ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς μετά τη συνάντησή του με την ομόλογό του, Τζόρτζια Μελόνι, στο Βερολίνο την Τετάρτη (22 Νοεμβρίου).
«Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επεκταθεί ο νότιος διάδρομος για το φυσικό αέριο και το υδρογόνο», πρόσθεσε ο Σολτς.
Για να διευκολυνθεί αυτό, οι δύο χώρες σκοπεύουν να πρωτοστατήσουν «σε έναν νέο αγωγό διαμέσου των Άλπεων» από τη Βαυαρία στην Τυνησία, ο οποίος θα »αυξήσει την ασφάλεια εφοδιασμού και των δύο χωρών μας», δήλωσε ο καγκελάριος. Σύντομα θα υπογραφεί επίσης μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου μια δευτερεύουσα συμφωνία για την αμοιβαία προμήθεια φυσικού αερίου σε περιόδους ανάγκης.
Σύμφωνα με το κοινό σχέδιο που είδε το Euractiv, η δέσμευση αυτή αναφέρεται στον «South Central Corridor», ένα έργο που βασίζεται σε υφιστάμενους αγωγούς φυσικού αερίου που ήδη περνούν από την Τυνησία στη Βαυαρία.
«Στόχος του South Central Corridor είναι η επέκταση της διασυνοριακής υποδομής αγωγών φυσικού αερίου και η εισαγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων υδρογόνου έως το 2030», αναφέρεται στο σχέδιο.
Η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη επιβεβαιώσει εάν ο στόχος των 10 εκατομμυρίων τόνων είναι έγκυρος, ενώ εκκρεμεί αίτημα για διευκρινίσεις από το Euractiv μέχρι τη στιγμή της δημοσίευσης αυτού του άρθρου.
Το σχέδιο διαφημίστηκε αρχικά από τους υπουργούς Ενέργειας της Αυστρίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας σε επιστολή που εστάλη στις Βρυξέλλες τον Μάιο, η οποία προβλέπει τη διέλευση περισσότερων από 4 εκατομμύρια τόνων υδρογόνου μέσω του αγωγού.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό έγγραφο, ο προβλεπόμενος αγωγός θα συνδέει κέντρα ζήτησης στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία, συμβάλλοντας έτσι στη «δημιουργία ενός πιο εκτεταμένου ευρωπαϊκού δικτύου υδρογόνου».
Η σύνδεση με την Ελβετία θα μπορούσε να απαιτήσει είτε τη διέλευση του αγωγού από εκεί, είτε την προσθήκη ενός επιπλέον τμήματος. Προς το παρόν, το σχέδιο SoutH2 που προωθούν οι διαχειριστές αγωγών φυσικού αερίου από τη Βαυαρία, την Αυστρία και την Ιταλία δεν προβλέπει καμία από τις δύο επιλογές.
Οι εμπλεκόμενες εταιρείες λένε ότι το 70% των υφιστάμενων αγωγών φυσικού αερίου θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά υδρογόνου, αλλά το κατά πόσον η Τυνησία μπορεί να παρέχει επαρκείς ποσότητες αερίου είναι ακόμη ασαφές.
Μέχρι το 2050, η Τυνησία στοχεύει στην παραγωγή 8,3 εκατομμυρίων τόνων υδρογόνου ετησίως, δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας της χώρας τον περασμένο μήνα.
Μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Fraunhofer ανεβάζει το δυναμικό παραγωγής της χώρας σε 11 εκατομμύρια τόνους ετησίως.
Το κατά πόσον η χώρα και οι γείτονές της μπορούν να παραδώσουν τα 10 εκατομμύρια τόνους που περιγράφονται ή τα 4 εκατομμύρια τόνους που οραματίζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι μέχρι το 2030 είναι προς το παρόν ασαφές.