Μια νέα πανευρωπαϊκή έρευνα διαπίστωσε ότι η Γαλλία έχει ένα από τα πιο επαχθή φορολογικά πλαίσια για τις εταιρείες, καθώς, επιπλέον του εταιρικού φόρου, οι υπόλοιποι φόροι που επιβάλλονται αντιπροσωπεύουν το 3,8% του ΑΕΠ της χώρας το 2021, έναντι 2,5% του μέσου όρου της ΕΕ.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (15 Φεβρουαρίου) από τη γαλλική δεξαμενή σκέψης Institut Montaigne, σε συνεργασία με την ελεγκτική εταιρεία Mazars, διαπίστωσε ότι οι φόροι στις διαδικασίες παραγωγής και προστιθέμενης αξίας των εταιρειών – οι λεγόμενοι «φόροι παραγωγής» – ήταν οι δεύτεροι υψηλότεροι στην Ευρώπη, μετά τη Σουηδία.
«Η Γαλλία είναι πολύ, πολύ πίσω», δήλωσε στη EURACTIV η Lisa Thomas-Darbois, υπεύθυνη πολιτικής στο Institut Montaigne και συντονίστρια της έρευνας.
Οι φόροι παραγωγής είναι μια σύνθετη κατηγορία φορολογικών μοχλών που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα μιας εταιρείας, με στόχο τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε αντίθεση με τον εταιρικό φόρο, ο οποίος εφαρμόζεται μόνο στα κέρδη μιας εταιρείας, οι φόροι παραγωγής εφαρμόζονται ανεξάρτητα από την πορεία μιας εταιρείας – και η Γαλλία φορολογεί την παραγωγή περισσότερο από όλους σχεδόν τους ομολόγους της στην ΕΕ.
Τελικά, οι φόροι αυτοί μειώνουν την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων -άποψη που συμμερίζονται σχεδόν ομόφωνα οι οικονομολόγοι. «Δημιουργούν στρεβλώσεις σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα», τονίζεται σε σημείωμα της γαλλικής οικονομικής δεξαμενής σκέψης Conseil d’Analyse Economique (CAE) ήδη από το 2019.
Ένας συγκεκριμένος φόρος, για παράδειγμα, που εφαρμόστηκε στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για να συμβάλει στη χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας, κρίθηκε τόσο κακός που στην πραγματικότητα λειτουργούσε «ως φόρος στις εξαγωγές και επιδότηση στις εισαγωγές», σύμφωνα με το CAE. Ένας άλλος φόρος πάλι δημιουργήθηκε για να ενθαρρύνει -και να δώσει τη δυνατότητα- στις εταιρείες να συγκροτούν σχήματα φορολογικής βελτιστοποίησης.
Συνολικά, τέτοια φορολογικά συστήματα είναι «ανόητα και αναποτελεσματικά», δήλωσε κάποτε ο υπουργός Οικονομίας Bruno Le Maire.
Η Σουηδία αποτελεί εξαίρεση, με τους φόρους στην παραγωγή να φτάνουν το 9,9% του ΑΕΠ – αλλά το φορολογικό πλαίσιο είναι ριζικά διαφορετικό από τα άλλα κράτη μέλη, και οι φόροι αυτοί αποτελούν μία από τις μοναδικές πηγές ρευστότητας για το κράτος πρόνοιας της χώρας.
Το γαλλικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας του 2021 κατοχύρωσε τη βούληση της κυβέρνησης να απαλλαγεί τελικά από τέτοιους φόρους για να «ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα», σύμφωνα με σημείωμα του υπουργείου.
Οι πιο στρεβλωτικοί φόροι έχουν ήδη μειωθεί κατά το ήμισυ από το 2021, και ορισμένοι πρόκειται να εξαφανιστούν εντελώς μέχρι το 2024 – για ένα κέρδος ανταγωνιστικότητας αξίας 9,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναφέρει το σημείωμα του υπουργείου. Πεντακόσιες τριάντα χιλιάδες επιχειρήσεις θα πρέπει να επωφεληθούν.
Αυτό εντάσσεται τελικά σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή προσπάθεια για τη μείωση των φόρων στην παραγωγή. Το βάρος τους ως ποσοστό του γαλλικού ΑΕΠ μειώθηκε από 4,5% το 2020 σε 3,8% το 2021. Αυτό αντιπροσωπεύει μείωση από 113 δισεκατομμύρια ευρώ σε 95 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρόμοια τάση παρατηρείται σε όλα σχεδόν τα άλλα κράτη μέλη.
Η κυβέρνηση εργάζεται επίσης σκληρά για την εξεύρεση νέων τρόπων αντιστάθμισης αυτής της απώλειας εσόδων. Σε εξέλιξη βρίσκεται, επίσης, η επανεξέταση όλων των υφιστάμενων φοροαπαλλαγών, ενώ τα έσοδα θα πρέπει να αυξηθούν και πάλι μόλις τεθεί σε εφαρμογή ο παγκόσμιος ελάχιστος φόρος για τις πολυεθνικές, ο οποίος εγκρίθηκε σε συμφωνία του ΟΟΣΑ το 2021 και ως οδηγία της ΕΕ από τα κράτη μέλη το 2022.