Λιγότερο από δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, το ακροδεξιό κόμμα ECR είναι πλέον πολύ κοντά στο να καθορίσει τον δικού του Spitzenkandidat, μια ιδέα που προηγουμένως απέρριπτε.
Όλα τα κύρια ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα έχουν καθορίσει το όραμά τους για την επόμενη πενταετία με μεγάλα συνέδρια και μια φρενίτιδα διακηρύξεων, ενώ τα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου του Euractiv, έχουν αρχίσει ευρέως να προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τι μπορεί να συμβεί μετά τις εκλογές.
Αλλά μέσα σε αυτή την κακοφωνία πολιτικών μηνυμάτων, μια επίσημη φωνή έλειπε: Πού είναι οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR); Ποιες θα είναι οι προτεραιότητές τους;
Νιώθοντας την πίεση της επικείμενης προεκλογικής εκστρατείας, το ECR φαίνεται τώρα έτοιμο να αγκαλιάσει τις εκλογικές νόρμες που προηγουμένως είχε απορρίψει.
«Την επόμενη εβδομάδα, ίσως να έχουμε έναν Spitzenkandidat», δήλωσε ο συμπρόεδρος της ομάδας ECR Nicola Procaccini στο Euractiv στο περιθώριο του διαβόητου πλέον συνεδρίου NatCon, επιβεβαιώνοντας επίσης ότι το κόμμα ετοιμάζει το «μανιφέστο» του.
Παρά το γεγονός ότι αρχικά απέρριψαν την ιδέα της ύπαρξης υποψηφίου Spitzenkandidat και μανιφέστου, οι συντηρητικοί πρόκειται να αποφασίσουν εάν θα προτείνουν τον δικό τους υποψήφιο για την προεδρία της Επιτροπής κατά τη διάρκεια κομματικής συνεδρίασης στη Ρώμη την επόμενη εβδομάδα Τετάρτη.
«Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν έχουμε υποψήφιο Spitzenkandidat, φαίνεται ότι είστε υπέρ ενός άλλου υποψηφίου Spitzenkandidat άλλου κόμματος, άλλης ομάδας. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι θα έχουμε έναν επικεφαλής υποψήφιο, για να είναι σαφές ότι έχουμε μια ατζέντα, έχουμε ένα όραμα και θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας», πρόσθεσε ο Procaccini.
Αν και αυτά τα δύο στοιχεία δεν είναι απαραίτητα για την προεκλογική εκστρατεία σε εθνικό επίπεδο, είναι απαραίτητα για να παραμείνουν επίκαιρα στις συζητήσεις στη φούσκα των Βρυξελλών.
Πρώτον, ένας Spitzenkandidat θα έδινε στο ECR μια φωνή στις συζητήσεις με τους άλλους υποψηφίους και, το σημαντικότερο, ένα σύμβολο για να παίξει το συνηθισμένο παιχνίδι με τα άλογα για την κορυφή.
Δεύτερον, ένα μανιφέστο το οποίο θα καθορίζει τι θέλει το ECR για τα επόμενα πέντε χρόνια, θα έδινε σαφήνεια στα άλλα πολιτικά κόμματα και σε άλλους ενδιαφερόμενους ενόψει των διαπραγματεύσεων συνασπισμού και των νομοθετικών συζητήσεων που θα ακολουθήσουν μετά τις εκλογές του Ιουνίου.
Η απόφαση για το πράσινο φως σε αυτά τα δύο στοιχεία πήρε περισσότερο χρόνο από το αναμενόμενο και καθυστέρησε αρκετές φορές λόγω της ρήξης στο εσωτερικό του κόμματος.
Ενώ ορισμένες εθνικές αντιπροσωπείες ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια εποικοδομητική ευρωπαϊκή εκλογική συζήτηση, ορισμένα άλλα ακροδεξιά τμήματα προτίμησαν να μείνουν μακριά.
Με το ζήτημα να φαίνεται πλέον λυμένο, το ερώτημα είναι: Ποιος θα μπορούσε να είναι ο τυχερός που θα γίνει Spitzenkandidat του ECR;