Αμείωτα συνεχίζονται τα προβλήματα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όσον αφορά στις σχέσεις τους με το τραπεζικό σύστημα. Τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης δέχονται καθημερινά δεκάδες τηλεφωνήματα από απελπισμένους μικρομεσαίους εμπόρους, βιοτέχνες, αλλά και από μικρομεσαίες επιχειρήσεις με χιλιάδες παράπονα για τις σχέσεις τους με το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και τις πρακτικές που αυτό ακολουθεί μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Χωρίς ποτέ να έχουμε μάθει το ακριβές μέγεθος του προβλήματος που υπάρχει από την διεθνής κρίση στις ελληνικές τράπεζες και σε ποιες ακριβώς τους τελευταίους μήνες βιώνουμε ένα ασύλληπτο στραγγαλισμό της ρευστότητας στην αγορά με διάφορες απίθανες δικαιολογίες που παλιότερα αποτελούσαν ανέκδοτα.
Πολλές είναι οι τράπεζες που για μια απλή καθυστέρηση πληρωμής μιας ελάχιστης καταβολής σε μια κάρτα αρνούνται να δώσουν δάνειο σε ανθρώπους που πληρούν άμεσα όλα τα κριτήρια. Τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια έχουν παγώσει και ορισμένα που έχουν εγκριθεί από μικρές τράπεζες δεν δίνονται τελικά στους δικαιούχους.
Η μεγαλύτερη όμως Οδύσσεια για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αφορά στις συναλλαγές τους με τις επιταγές. Είναι ελάχιστες πλέον οι τράπεζες που έρχονται πια τη γνωστή «σκάτζα» επιταγών πελατείας, πρακτική που αν και είναι στα όρια του νομού αποτελούσε για δεκαετίες ολόκληρες μηχανισμό επιβίωσης για τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η πρακτική αυτή ήταν ουσιαστικά η αλλαγή των μεταχρονολογημένων επιταγών πελατείας που οι πελάτες μιας επιχείρησης αδυνατούσαν για οποιοδήποτε λόγο να καλύψουν τη συγκεκριμένη στιγμή της λήξης τους και η μεταφορά τους σε μεταγενέστερο χρόνο με αντίστοιχες ισόποσες. Η συγκεκριμένη αυτή πρακτική, αν και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, τόσο για την τράπεζα όσο και για την εταιρία αποτέλεσε επί χρόνια καθεστώς καθώς ευνοούσε την ανάπτυξη εμπορίου και τη μεγιστοποίηση των παραγγελιών μιας συγκεκριμένης επιχείρησης από τους πελάτες της.
Σήμερα σχεδόν καμία ελληνική τράπεζα δεν συνεχίζει να κάνει αυτή την τακτική ιδιαίτερα σε μικρούς πελάτες με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να χάνουμε γεωμετρικό ρυθμό τους δικούς τους πελάτες είτε από αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους μια συγκεκριμένη δεδομένη χρονική στιγμή είτε από αδυναμία επέκτασης των εργασιών τους. Ο φαύλος κύκλος συμπληρώνεται με την αδυναμία της πρώτης επιχείρησης να καλύψει μέρος των προμηθευτών της καθώς αδυνατεί να γυρίσει τις επιταγές των πελατών της, ενώ οι τράπεζες συνεχώς μειώνουν και τα πλαφόν προεξόφλησης ανά πελάτη και προμηθευτή στους ανοικτούς δανειακούς λογαριασμούς τους.
Αυτοί εν πολλοίς είναι οι λόγοι και για την πρόσφατη ραγδαία αύξηση των ακάλυπτων επιταγών στη χώρα μας καθώς είναι γνωστό ότι παρά τα περί αντιθέτου οριζόμενα στον νόμο η επιταγή χρησιμοποιούνταν πάντως το ελληνικό εμπόριο ουσιαστικά ως μέσο χρηματοδότησης και ανάπτυξης του.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση για μερικούς μήνες ακόμα τότε θα υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις και για τις ίδιες τις τράπεζες καθώς οι πελάτες τους θα καταρρέουν o ένας μετά τον άλλο και οι επισφάλειες τους θα σημειώσουν κάθετη άνοδο.
Θα πρέπει λοιπόν τόσο η πολιτική ηγεσία της χώρας να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις όσο και οι ίδιες οι διοικήσεις των τραπεζών να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα των πελατών τους και να τα αντιμετωπίσουμε τρόπο που να διασφαλίζει μεν τα συμφέροντά τους, τα οποία όμως είναι απόλυτα συνυφασμένα με τη συνέχιση της ομαλής λειτουργίας της ελληνικής αγοράς….
[penci_related_posts title=”Διαβάστε επίσης:” number=”8″ style=”list” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]