Η πρόταση ψηφίσματος των κομμουνιστών που καταδίκαζε το «απαρτχάιντ» του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων και καλούσε σε οικονομικό μποϊκοτάζ της χώρας απορρίφθηκε από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση την Πέμπτη, γεγονός που αναζωπύρωσε τις διαφορές στο αριστερό πολιτικό φάσμα.
Η γαλλική Εθνοσυνέλευση συζήτησε ψήφισμα που είχε κατατεθεί από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCF) και μέρος του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος La France insoumise (LFI) και καταδίκαζε το «καθεστώς απαρτχάιντ» που έχει εγκαθιδρύσει το Ισραήλ έναντι του παλαιστινιακού λαού.
Το κείμενο καλούσε επίσης τη γαλλική κυβέρνηση να «ενεργήσει για να βάλει τέλος στον εποικισμό» και το «καθεστώς απαρτχάιντ», να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος και να συντάξει σχέδιο νομιμοποίησης για το μποϊκοτάζ των ισραηλινών προϊόντων.
Είναι κυρίως η «αποικιοκρατική πολιτική» του κράτους του Ισραήλ που κινητοποιεί αυτή τη θέση, εξήγησε ο βουλευτής του PCF Jean-Paul Lecoq κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Για την ομάδα LFI, η Ersilia Soudais τόνισε τη σημασία του ψηφίσματος, διότι «ο εσωτερικός αγώνας για την ισραηλινή δημοκρατία δεν μπορεί να πετύχει χωρίς τον τερματισμό του απαρτχάιντ και της αποικιοκρατίας».
«Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις λέξεις, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την πραγματικότητα», είπε για να δικαιολογήσει τη χρήση της λέξης «απαρτχάιντ».
Στα έδρανα των Σοσιαλιστών, το ψήφισμα προκάλεσε κάποια αμηχανία, καθώς ο βουλευτής Jérôme Guedj καταψήφισε το κείμενο.
Μιλώντας εκ μέρους του κόμματος και απευθυνόμενος στους αριστερούς συμμάχους του, είπε ότι «χρησιμοποιώντας την έννοια του απαρτχάιντ […] υπονομεύετε την υπόθεση που ισχυρίζεστε ότι μπορείτε να υπερασπιστείτε» – ενώ κατήγγειλε τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών και «την ανελεύθερη διολίσθηση» της ισραηλινής κυβέρνησης.
Με παρόμοιους όρους, ένα δελτίο Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη ημέρα της ψηφοφορίας «απορρίπτει και καταδικάζει τη χρήση της λέξης απαρτχάιντ», καθώς και την έκκληση για τη «νομιμοποίηση του μποϊκοτάζ κατά των ισραηλινών προϊόντων», που θα αποτελούσε διάκριση.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα βρέθηκε έτσι απομονωμένο από τους συμμάχους του στο PCF, το LFI και τους λίγους παρόντες οικολόγους (8 από τους 23) που ψήφισαν υπέρ του κειμένου. Η προεδρική πλειοψηφία (Αναγέννηση, Ορίζοντες και Modem), η δεξιά (Les Républicains) και η ακροδεξιά (Rassemblement national) κατήγγειλαν το ψήφισμα αυτού του τμήματος της αριστεράς και τάχθηκαν κατά του κειμένου.
Ως αποτέλεσμα, το κείμενο απορρίφθηκε με 71 ψήφους υπέρ και 199 κατά.
Επιθέσεις από τους κεντρώους και τους δεξιούς
Αν και τα ψηφίσματα δεν είναι νομικά δεσμευτικά, οι ανταλλαγές απόψεων ήταν έντονες. Εκτός από τις αμφιβολίες που εξέφρασε η σοσιαλιστική αριστερά, η συζήτηση ήταν μια ευκαιρία για τους αντιπάλους του αριστερού συνασπισμού (NUPES) να επιτεθούν σε μέρος της αριστεράς.
Η πρόεδρος του Renaissance, του κόμματος του Μακρόν, Aurore Bergé κατηγόρησε τους υπογράφοντες το κείμενο ότι «πλήττουν τους Ισραηλινούς πολίτες» και «προσβάλλουν τη μνήμη των αμέτρητων θυμάτων αυτού του καθεστώτος [του απαρτχάιντ]», προσθέτοντας ότι οι Ισραηλινοί Άραβες «ζουν πλήρως ως πολίτες του κράτους του Ισραήλ».
Η επικεφαλής της πλειοψηφίας κατήγγειλε τον «αντισιωνιστικό» χαρακτήρα του κειμένου, επισημαίνοντας την «εμμονή» των αριστερών συναδέλφων της με το Ισραήλ και την έλλειψη πρωτοβουλίας τους να καταγγείλουν την επιδείνωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία, την Υεμένη ή στην Κίνα όσον αφορά την καταπίεση των Ουιγούρων.
Το ψήφισμα θα αντικατόπτριζε «μια δυαδική και εξωφρενική θεώρηση» της σχέσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, σύμφωνα με την Annie Genevard, βουλευτή των Les Républicains και γενική γραμματέα του δεξιού κόμματος.
Μιλώντας εκ μέρους της κυβέρνησης, η υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Laurence Boone δήλωσε ότι «η κατάχρηση των νεκρών δεν εξυπηρετεί την υπόθεση της ειρήνης».
Ωστόσο, ένα σημείο συμφωνίας παραμένει μεταξύ της επίσημης και σταθερής θέσης της Γαλλίας -την οποία υπενθύμισε η Laurence Boone-, του κομμουνιστικού ψηφίσματος και του ανακοινωθέντος του PS καθώς όλα ζητούν μια ειρηνευτική διαδικασία που θα βασίζεται στη δημιουργία δύο κυρίαρχων κρατών, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.